Vandeursen Philippe en Yves namen in 2016 de slagerij van hun ouders over. Het verhaal achter de slagerij gaat echter ettelijke generaties terug. Philippe en Yves mogen zich – niet zonder enige trots – de vijfde generatie van slagers binnen de familie Vandeursen noemen.

Henri Vandeursen had oorspronkelijk een leerlooierij. Zijn zoon, Denis, stichtte in 1884 de slagerij. De combinatie slagerij - leerlooierij was destijds gebruikelijk. In de slagerij werden de huiden van de dieren gevild en gelooid, om vervolgens als materiaal voor o.a. schoeisel te gebruiken. Later stapte ook Jan, schoenmaker van beroep, in de zaak. Beide broers, Jan en Denis, baatten de slagerij uit, maar bleven ongehuwd. Ze besloten aan hun neefje, Gaston Vandeursen (senior), voor te stellen om de slagerij verder te zetten.

Gaston ging akkoord en verhuisde van Sint-Truiden naar Bree, waar hij in 1912 de zaak overnam. In 1956 zette diens zoon, Theo Vandeursen, de slagerij verder. Theo breidde de slagerij uit met “de baan”. Oorspronkelijk met de fiets, maar als snel met de brommer, leverde Theo bestellingen aan huis in Neeroeteren en omstreken. In de winkel werden naast charcuterie en vers vlees de ondertussen legendarische worstenbroodjes verkocht.

In 1988 namen Gaston Vandeursen en Brigitte Schumacher de familiezaak over. Ze bouwden een nieuwe slagerij naast de ouderlijke woning, waar oorspronkelijk de leerlooierij gevestigd was (enkel de oude waterput onder het huis is daar nog een stille getuige van) en breidden de slagerij uit tot een traiteurzaak met o.a. een uitgebreid gamma aan zelf vervaardigde charcuterie, (koude/warme) gerechten, BBQ’s, … .

Gaston en Brigitte kregen drie zonen, Philippe, Yves en Fréderique, die de liefde voor het slagersvak en de zin voor ondernemen met de paplepel ingegeven krijgen. Yves bekwaamde zich verder tot slager en leerde in de ambachtelijke slagerij van zijn ouders de kneepjes van het vak, de bereiding van streekgebonden gerechten en traditiegetrouwe recepten (o.a. roken van hesp, spek en runds). Fréderique opende een groente- en fruitwinkel in het pand waar vroeger de oude slagerij gevestigd was en biedt met dagelijks versbereide gerechten een mooie aanvulling op de ambachtelijke slagerij. Ondertussen keerde ook de oudste zoon, Philippe, terug naar de slagerij en zetten de broers samen het vakmanschap verder.